قدم دوم (از هفت قدم) در ترک خودارضایی: آشتی با خداوند

توی این مقاله در رابطه با دومین قدم ترک خودارضایی که همون آشنایی و نزدیکی با خداوند هست صحبت می کنیم.

قدم اول این بودکه ما زیاد روی اراده خودمون حساب نکنیم و خداوند رو در نظر بگیریم.
قدم دوم: ما اول خداوند رو بشناسیم و ببینیم خدایی که ما می خوایم باهاش ارتباط برقرار کنیم کی هست؟

به نظر من دوستان مهم ترین کار توی زندگی ما اینه که اگر آب دستمونه زمین بگذاریم و بریم خدای زندگی خودمون رو پیدا کنیم. خداوند رو بشناسیم و رابطمه مون رو با او قوی تر کنیم و بدونیم که نه تنها در ترک خودارضایی و شهوترانی به ما کمک می کنه، بلکه در همه ابعاد زندگی فنداسیون اصلی زندگی بر مبنای خداوند باشه. چونکه ببینید مثل یک آهنربای و یا قطب نمایی می مونه که ما می خوایم جهت زندگیمون رو تعیین کنیم. اگر حرکت به سمت خداوند نباشه، واقعاً ما راه رو اشتباه خواهیم رفت. اگر حرکت ما و جهت حرکت ما روی رسیدن به خداوند نباشه، واقعاً ضرر می کنیم.

حالا برای ترک خودارضایی راه های بسیار زیادی هست. و ما راه هایی رو توی این وب سایت برای ارتباط با خداوند گفتیم. چیزی که می خوام بگم اینه که: در بحث ترک خودارضایی این نیست که ما فکر کنیم خداوند حالا یک مفهومی هست که حالا اگر شد و اگر نشد؛ واقعاً هیچ راه دیگری نیست دوستان. هیچ راهی غیر از راه معنوی و راه حل الهی وجود نداره که ما بتونیم راحت بر شهوت غلبه کنیم و خودارضایی، چشم چرانی و همه این ها رو کنار بگذاریم. فوق العاده مهمه که خدا رو با تمام وجود درک کنیم و اگر شده ساعت ها مطالعه کنیم، تلاش کنیم، بنویسیم، از خدا بخوایم، وقت بگذاریم که رابطمون با خدا برقرار بشه، هر چی لازمه تلاش کنیم باید انجام بدیم،تا وقتی که وسوسه خودارضایی سراغ انسان می آد، بدونیم که کی رو می خوایم صدا کنیم؛ بدونیم که اون خدایی که می خوایم صداش کنیم کیه؟ قبلاً چه سابقه ای با من داشته این خداوند؟ چه سابقه رفاقتی داشته؟ این سابقه رو هر چه گسترده تر کنیم،

مثل یک زن و شوهری که عاشق هستند، یک سابقه عشق و عاشقی و پشتوانه خیلی محکمی دارن و بعد اونجایی که برای هم فداکاری می کنن، چونکه سابقه پشتش هست. و ما وقتی خداوند رو خوب بشناسیم و باهاش رابطه برقرار کنیم، توی لحظات وسوسه: همون جایی که خدا اونجا کمکم کرد، اون لطف و بهم کرد، از اون خدا کمک می خوام. و بعد از اینکه اون خداوند رو خوب بشناسیم و باهاش رابطه برقرار کنیم،

یک نکته دیگه ای هم هست: اصلاً به چه امیدی من خودارضایی رو کنار بگذارم؟ این بر می گرده به اون لطف هایی که خداوند به من کرده و من وقتی خودارضایی انجام نمی دم و خداوند چه حال معنوی خوبی رو تو وجود من پر می کنه، بخاطر اون. دوباره این انگیزه هم پیش می آد. دوباره انگیزه می کنم. و یک اگیزه دیگه اینه که: آدم دیگه روش نمی شه پیش اون خدایی که اون سابقه رفاقت رو باهاش داره بخواد پاش بلغزه. این ها همش با هم جمع می شه و خداوند توی وجود ما خیلی به ما کمک می کنه که توی نیمه های شب، وقت هایی که وسوسه هجوم می آره، اونجاست که باید خداوند رو صدا بزنیم و اون رفیق دیرینه خودمون رو که هر روز باهاش رابطه داریم صدا بزنیم و از او کمک بخوایم که کمکمون کنه و مطمئن باشید به امید خداوند و به لطف خداوند می تونید از پس این وسوسه ها بر بیاید.