لغزش در راه ترک خود ارضایی

در این مقاله در رابطه با لغزیدن در خودارضایی صحبت می‏کنیم.

قبلاً مقاله ای رو در سایت منتشر کردیم به نام “هفت قدم در ترک خودارضایی”. این هفت قدم رو اگر واقعاً ما انجام بدیم، احتمال اینکه پامون بلغزه خیلی کم هست، اما باز هم شاید به هر دلیلی، یکی از این هفت قدم رو خیلی محکم انجام ندیم، ممکنه پای ما بلغزه و ما خودارضایی کنیم. بعد از یک هفته، 10 روز، 20 روز، بعد از چند وقتی اگر پامون لغزید و خودارضایی کردیم، چکار کنیم؟ در این مقاله چند نکته رو در این رابطه توضیح می‏دیم که واقعاً به ما کمک می‏کنه اگر ما خودارضایی کردیم، با وجود تلاش‏های بسیاری که کردیم باز هم خودارضایی کردیم، چکار کنیم وقتی که این اتفاق می‏افته؟

اولین نکته بسیار مهم این هست که: به هیچ عنوان نباید نا امید بشیم. چرا؟ چون‏که نا امید شدن و متوقف شدن در هر مسیری، بدترین انتخاب ممکنه. هر کسی که می‏خواد از یک مبدأیی به یک مقصدی بره، اگر وسط راه اتفاقی براش افتاد، اشتباه کرد، خطا کرد، پاشو کج گذاشت یا هر اتفاقی افتاد، اگر همون‏جا متوقف بشه، بازی رو باخته.

حالا چطور نا امید نشیم؟ اینجوری که ما فکر نکنیم شکست خوردیم! اگر به عنوان مثال کسی که اعتیاد به خودارضایی داره و هر روز خودارضایی رو انجام می‏داده، یا روزانه بیشتر از یک‏بار خودارضایی می‏کرده، حتی اگر 24 ساعت هم بتونه خودش رو پاک نگهداره و خودارضایی نکنه، 24 ساعت تونسته این‏کار رو بکنه و این خیلی ارزش داره و این شکست محسوب نمی‏شه. یعنی از فردی که هر روز و شاید روزی چندبار خودارضایی می‏کرده، به فردی تبدیل شده که تونسته 24 ساعت این‏کار رو انجام نده. این خیلی ارزشمنده. یعنی سطحش دیگه توی سطح قبلیش نیست. دیگه من اون آدمی نیستم که هر روز خودارضایی می‏کردم، آدمی هستم که 24 ساعت این کار رو نکردم.کسایی که مثلاً یک هفته، 10 روز، 20 روز این‏کار رو نمی‏کنن و بعد پاشون می‏لغزه، این 10 و 20 روز خیلی ارزش داره. خیلی…

یعنی قدرش رو باید بدونیم، پامون لغزید خودارضایی کردیم، اصلاً اشکالی نداره! دوباره از صفر شروع می‏کنیم و نکته دیگه ‏ای که هست اینه که ما دوباره از صفر شروع نمی‏کنیم. ببینید ما تبدیل می‏شیم به کسی که در پرونده خودش یک 10 روز، 20 روز و یا حتی یک هفته رو در مسیر ترک خودارضایی داره. و این سرمایه بزرگی هست. مثل یک کوله باری از تجربه هست. یکی از این تجربیاتی که در این کوله بار هست، همون مدتی هست که خودارضایی نکرده. بنابراین نمی‏تونه بگه: که من دوباره از صفر شروع می‏کنم. اگر جایگاه قبلیش صفر بوده الان دیگه در جایگاه بالاتری قرار داره. حتی اگر یک شماره هم رفته باشه، دیگه این سری بعد از لغزش کردن، از یک شروع می‏کنه. اینطور نیست که از صفر شروع کنه. “پس نمی‏تونیم بگیم که از صفر شروع می‏کنیم. می‏تونیم بگیم: دوباره شروع می‏کنم و این مسیر رو دوباره ادامه میدم”

دقیقاً مثل یک رزمی‏ کاری می‏مونه که تازه شروع به یاد گرفتن ورزش رزمی کرده. یک سری تئوری و اصول‏ی رو بهش یاد داده و گفته توی مبارزه این کار رو بکنه، اینطور باید باشه و اونطور باید باشه و حالا رفته روی رینگ و می‏خواد اون اصول رو که یاد گرفته می‏خواد به کار ببره و اجرا کنه. خوب درسته آموزش کامل رو دیده. ولی وقتی می‏ره با حریفی که خیلی قدرتمند و حرفه‏ای وارد مبارزه بشه، تموم تلاشش رو می‏کنه و می‏بینه که از یک زاویه ای خیلی راحت شکست خورد. چی می‏شه؟ این می‏مونه توی ذهنش که این نوع ضربه رو این سری از اینجا شکست خوردم. پس حواسم باشه دفعه بعد از این زاویه ضربه نخورم. و دوباره فردا وارد باشگاه یا رینگ که میشه، دوباره تکرار می‏کنه. دوباره وقتی اون ضربه که بهش زده می‏شه، دفاع می‏کنه و این سری از یک جهت دیگه ضربه می‏خوره. اون ضربه رو هم یاد می‏گیره و همین‏طور به مرور زمان می‏بینه که صدها تکنیک یاد گرفته. و به جایی می‏رسه که جلوی هر حریفی که قرار بگیره، هر نوع تکنیکی که حریف بهش بزنه، ایشون تجربش رو از قبل داره و مقابله می‏کنه و حتی اگر حریفش هر تکنیک جدیدی رو که بهش بزنه ایشون یاد گرفته. هوشیاری اون در مبارزه بالا رفته. حتی یک تکنیک خیلی خاص هم طرف مقابل بزنه، احتمال اینکه بتونه با اون مقابله بکنه خیلی زیاده. چون‏که توی ذهنش این مکانیسم هوشیار بودن و حواس جمع بودن تثبیت شده.

و در ترک خودارضایی هم واقعاً همین موضوع صدق می‏کنه. اگر ما واقعاً کشف می‏کنیم که به عنوان مثال اگر من تنها باشم احتمال اینکه در این تنهایی خودارضایی کنم زیاده و یک‏بار در تنهایی خودارضایی می‏کنم و پام می‏لغزه. دفعه بعد دیگه حواسم هست که دیگه تنها نباشم. این می‏ره توی کوله‏ بار تجربه من و ادامه می‏دم مسیرم رو. دفعه بعد ضربه نمی‏خورم، می‏بینم که وقتی حمام هستم خودارضایی می‏کنم. اگر حمامم طولانی بشه، افکار مختلف بهم هجوم می‏آره و خودارضایی می‏کنم. دفعه بعد می‏دونه و با خودش می‏گه: اگر من حمام رفتم، مدت زمان دوش گرفتن من نباید مثلاً بیشتر از سه دقیقه باشه و سریع باید بیرون بیام. و این هم می‏ره توی کوله ‏بار تجربه و این دریچه هم بسته می‏شه.

البته این رو هم بگم: اگر کسی اون هفت قدم در ترک خودارضایی رو که در مقالات قبل توضیح دادیم رو انجام بده، افکار چشم و همه چیز رو رعایت کنه، احتمالش خیلی کمه. اما خوب یه جاهایی شاید آدم این تکنیک رو یادش بره و از یه جاهایی که آماده نیست ضربه بخوره. و بعد از مدتی که فرد چندین و چند بار هم که پشت سر هم پاش بلغزه و به تجربیاتش اضافه بشه، در یک مسیر رو به رشد هست ایشون و راه‏های مختلفی رو یاد می‏گیره که احتمال ضربه خوردن از اون‏ها رو داره. مثلاً میگه: من امروز توی خیابون چشم‏ چرانی کردم و این چشم‏ چرانی باعث شد که یک‏سری افکار تحریک ‏کننده جنسی توی ذهن من باشه و وقتی که توی خونه تنها شدم، تنهایی هم مشکلی نبود اما این افکار هستن که به من هجوم آوردن و در این صورت بود که خودارضایی کردم. پس از فردا یاد می‏گیرم که چشم‏ چرانی نکنم و از آدم‏هایی که توی جامعه می‏بینم تصویرسازی نکنم و این هم می‏ره توی کوله ‏بار تجربه.

 برای هر کسی عواملی که باعث لغزشش می‏شه فرق داره و هر کسی برای خودش می‏تونه این عوامل رو شناسایی کنه. بعضی از این عوامل هم مشترک هستند. مثل اینکه تنها نباشیم، توی حمام زیاد نریم و زیاد اندام تناسلی خودمون رو لمس نکنیم. و این‏ها یک سری عوامل کلی هست. اما باز هم یک سری چیزهایی هست که مختص به هر فردی هست و با دیگران فرق می‏کنه.

بنابراین نکته دوم این بود که “ما ازصفر شروع نمی‏کنیم. این مسیر رو به رشد هست و به صورت یک نمودار صعودی و تصاعدی هست و هر جا پامون بلغزه همونجا دوباره شروع می‏کنیم و به صفر نمی‏رسیم”
پس این مسیر ادامه پیدا می‏کنه و حال خوبی که ما در اون چند روزی که خودارضایی رو انجام ندادیم در ضمیر ناخودآگاه ما ثبت می‏شه و بلافاصله از ادامه اون انسان مسیرش رو پی‏گیری می‏کنه.

نکته سوم: اگر ما حتی هزار بار هم پامون بلغزه و دوباره شروع کنیم و مسیر رو ادامه بدیم، خیلی بهتر از این هست که متوقف بشیم و بیخیال و نا امید بشیم.
هیچ اشکالی نداره که انسان هزار بار هم پاش بلغزه. البته من این رو نمی‏گم که ما به خودمون این مجوز رو بدیم و خیلی راحت بگیم که من تا هزار بار جا داره که پام بلغزه و خودارضایی کنم. نه! هر باری که از اول شروع می‏کنیم، به امید خدا می‏گیم که این بار خودارضایی رو کنار خواهم گذاشت و ادhمه می‏دیم. چون قبلاً هم گفتم این گرگ درون شهوت یا گرگ درون خودارضایی یا شیطان خیلی مکاره و خیلی فن‏های زیادی رو بلده. اما ما انسان‏ها قدرتمون خیلی بیشتره. چرا؟ چون ما خداوند رو در کنارمون داریم. پس اگر ما صد بار هزار بار هم پامون لغزید، باز هم نباید نا امید بشیم. مطمئن باشید به جایی می‏رسید که می‏بینید چندین ماهه که دیگه این‏کار رو نکردید و بعد از اینکه چند ماه گذشت، این وسواس و این فکر خیلی وسواس‏گونه خودارضایی و اون چرخه اعتیاد خودارضایی دیگه متوقف می‏شه و انسان رها می‏شه. و برای این هست که حالهای روحانی بسیار خوبی به انسان منتقل می‏شه.

نا امید نباشید دوستان. همه اون‏هایی که به خودارضایی مبتلا بودن، اوایل کار شاید چندین و چند بار پاشون لغزیده باشه و دوباره خودارضایی کرده باشن! اما این دلیلی نمی‏شه که متوقف شده باشن. خداوند وقتی می‏بینه بنده خودش خیلی جدی روی این‏کار مصمم هست و می‏خواد کنار بگذاره، حتی اگه پاش هم بلغزه، خدا کمکش می‏کنه و میگه: اشکال نداره پاشو من دستت رو می‏گیرم. و هر باری که انسان پیمانش رو با خدا نو می‏کنه و تصمیم می‏گیره که اینبار قوی‏ترعمل کنه، مطمئناً قوی‏تر عمل خواهد کرد… اصلاً این فکر رو نکنیم که ما با روز اولمون یکی هستیم. باید قدر این پیشرفت رو بدونیم و هر قدر که این پیشرفت کوچک باشه و مثلاً ما یک روز این کار رو نکرده باشیم. پس بسیار مهمه با این نکاتی که گفتیم نا امید نشیم و فکر نکنیم که شکست خوردیم و خیلی قوی‏تر شدیم، از صفر شروع نمی‏کنیم و ادامه پیدا می‏کنه و صدها بار هم اگر شکست خورده باشیم، هیچ اشکالی نداره.

به خدای بزرگ می‏سپارمتون.

خدانگهدار…