یا صاحب الزمان

سلام بر مردی که سالهاست در پرده انتظار نشسته و منتظر است تا روح ما انسانها آماده پذیرش ولایت و سرپرستی جهانی او شود.
مولای ما کجای این عالم هستی؟ پدر و مادرم به فدایت باد…

دوستان عزیز در این وقتی که نزدیک غروب هست، دوست داشتم یادی بکنیم از مولایمان امام زمان. که ببینیم ایشون کجا هستند؟ روزگار رو چطوری سپری می کنند؟ اینقدر که ایشون منتظر هستند. یعنی ایشون خیلی بیشتر از ما منتظر هستن که خیلی زودتر برگردن و ظهور کنن و دنیا رو پر از عدل و داد کنن. آیا ما چقدر به فکر ایشون هستیم؟

واقعاً اگر بشینیم و فکر کنیم، وقت هایی که ما حال و روز خوبی داریم و توی طبیعت میایم، لذت می بریم، خوشمون هست و از زندگیمون داریم لذت می بریم، کیف می کنیم، آیا توی بک گراند ذهنمون آیا یادی از امام زمان خودمون می کنیم یا نه؟ ایشون الان کجا هستن؟ شرایطشون چطوری هست؟ درسته که کل کائنات در ید و قدرت ایشون هست، ولی باز ایشون در زندگی ایشون مثل یک فرد عادی مثل من و شما دارن زندگی می کنن.

همیشه دوست دارم که اینو فراموش نکنیم که ما مدیون هستیم. ما باید منتظر مولامون باشیم و در جهت ظهور تلاش کنیم. اولین قدم اینه که روی خودسازی خودمون کار کنیم. خودمون رو به یک منتظر واقعی تبدیل کنیم و بعد بریم قدم های عملی برداریم که ببینیم واقعاً موانع ظهور چی هست؟ که دنیا قراره پر از عدل و داد بشه، دنیا قراره به جایی برسه که مادیات اصلاً اهمیتی نداشته باشه. یعنی کلید معنویت باز بشه و انسان ها بتونن بفهمن معنویت داستانش چی بود؟ خداوند، ملائکه، عوالم بالا اینها داستانش چیه؟

امیدوارم هر چه زودتر این اتفاق بیفته و در این وقت می خوام بگم: ای مولای من. یا صحب الزمان. ای مولای ما! خداوند به دنبال تو باشه. امیدوارم هر جا که هستی، حالت خوب باشه. امیدوارم هر جا که هستی، یک نظر لطفی هم به ما داشته باشی و بدونی که ما هم منتظر شما هستیم. دوست داریم که شما تشریف بیارید. ما دوست داریم که تو بیای و دنیا رو پر از عدل و داد کنی و منتظریم که با ظهورت، با تشریف فرماییت قلب آشفته ما رو آروم کنی و نور الهی رو در قلب همه انسان های کره زمین جاری کنی.

السلام علیک یا صاحب الزمان.